pasek: element ubrania pasek: paskarstwo pasek: krótka humorystyczna historyjka obrazkowa najczęściej składająca się z trzech lub czterech obrazków wydrukowanych w gazecie w jednym rzędzie
Pasek (tasiemka) św. Dominika jest poświęcony i należy do sakramentaliów, a jako taki, ma przypominać o opiece św. Dominika (nie działa jak talizman – to wiara, gotowość na przyjęcie woli Bożej, wytrwała i ufna modlitwa czynią cuda, przygotowują i otwierają serce na przyjęcie DARU). Historia „paska” związana jest z cudownym obrazem świętego Dominika w Soriano. Długość jego odpowiada obwodowi cudownego obrazu. Na pasku jest umieszczony fragment modlitwy „O nadziejo przedziwna”. „Pasek” służy do przepasania się. Obecnie niektórzy praktykują noszenie go przy sobie lub przepasują się na czas modlitwy, najczęściej jednak noszą go cały czas na sobie, tak jak przekazuje tradycja. Św. Dominik de Guzman czczony w obrazie w Soriano Od samego początku klasztor w Soriano był ścisłej obserwancji. Klasztor składał się z trzech ojców i jednego brata konwersa, -minimalny numer wymagany na założenie kanoniczne-, liturgię godzin odmawiano w nocy jak we wszystkich dużych klasztorach. W 1530 roku, 20 lat po założeniu, mały klasztor był zamieszkany przez O. Domenica Galiano Przeora, O. Stefana Natale da Soriano, O. Tommasa da Gerocarne, Brata konwersa Lorenza da Grotteria i Brata Natalego Sorbilli młodego tercjarza. W nocy z 14 na 15 września tego roku, około trzy godziny przed świtem, Brat Lorenzo, dając pierwszy znak chóru, zszedł do kościoła by przygotować wszystko na poranne modlitwy. W momencie gdy zaczął zapalać świece głównego ołtarza, zauważa, w tym delikatnym świetle obecność trzech szlachetnych kobiet. Brat jest bardzo zaskoczony: kobiety w kościele, o tej godzinie, przy zamkniętych drzwiach?!…Ale najbardziej szlachetna z tych trzech dam nie zostawia czasu na przemyślenia. Zbliża się do niego i pyta: Pod jakim wezwaniem jest ten kościół? Pod wezwaniem Świętego Dominika- odpowiada z niepewnością i z podejrzeniem. Posiadacie- kontynuuje dama- jakiś obraz Świętego? Nie mamy jak tylko ten- i brat pokazuje grubiański fresk apsydy. Dobrze, więc proszę weźcie ten. Zanieście go do przełożonego i powiedzcie żeby go umieścił nad głównym ołtarzem. Tak mówiąc, dostojna kobieta wręcza bratu zwój i oddala się z dwoma damami w półcieniu kościoła. Brat Lorenzo biegnie do Przeora by opowiedzieć, co się wydarzyło i wręczyć mu zwój. Zauważając emocję brata, również dwóch ojców podbiegło dowiedzieć się, co się stało. Ojciec Galiano otwiera zwój: to ładny obraz Świętego Dominika. Zaskoczeni i zachwyceni bracia biegną do kościoła w poszukiwaniu trzech kobiet. Zapalone świece na ołtarzu jeszcze delikatnie oświecają nawę, ale jest ona kompletnie cicha i pusta. Szukają wszędzie:, ale nic. Kontrolują starannie wszystkie zamki w drzwiach: wszystkie są starannie zamknięte i nienaruszone. Pytają więc na zewnątrz kościoła, ale również tam nikt kobiet nie widział ani nie słyszał. Pobożnym Braciom nie zostaje jak zwrócić się ku niebiosom by wyjaśnić te misterium i czy czasami nie zostali omamieni przez jakąś diaboliczną sugestię. Następnej nocy Św. Katarzyna Medycejska objawia się jednemu z trzech Ojców i ujawnia mu, że trzy kobiety, które widział Brat Lorenzo były nimi Najświętsza Maryja Panna, Św. Maryja Magdalena, i ona sama Św. Katarzyna Męczennica. Kroniki nie wymieniają imienia Ojca, który miał wizję, ale autorzy są zgodni w przypuszczeniu, że był nim sam Ojciec Galiano, który czcił kult do Św. Katarzyny. Powstawało wiele imitacji świętego Płótna, ale raz z braku doświadczenia, raz z braku zapoznania się z oryginałem, kopie generalnie były tak niedoskonałe, że wzbudziło to w wielu uprzedzenie, że OBRAZ z Soriano jest artystycznie brzydki. Inni przeciwnie, twierdząc, że emanuje z wizerunku Świętego tajemniczy blask, tak, że aż oślepia i artysta jest niezdolny do ukończenia obrazu. Prawda może znajduje się pośrodku. W całokształcie OBRAZ wydaje się dobrego wykonania. Jeżeli anatomicznie zawiera wiele wad, wyraz twarzy jest tak słodki i niebiański, że można uwierzyć tym artystom, którzy nie zdołali wykonać imitacji tego Płótna. Jeśli Kościół jest tak bardzo ostrożny i roztropny w instytucjach, tym bardziej ostrożny i roztropny po obłędach i oszczerstwach reformatów, jeżeli więc Kościół nie obawiał się zatwierdzić, i udzielić największych przywilejów Obrazowi Świętego Dominika w Soriano, powinno to wystarczyć by przekonać tych chrześcijan sceptycznych, i rozbroić tych wszystkich, którzy we wszystkich kultach widzą tylko sentymentalizm i przesadną pobożność. Kościół rozeznał Bożą rękę w wydarzeniach w Soriano, a wierni poszli z pewnością za głosem tej niezawodnej nauczycielki, jaką jest sam Kościół. Narzędzia, jakimi posługuje się miłosierdzie czasami mogą się wydać naiwnymi lub dziecięcymi; ale Bóg, jak dobrze wiemy, wybiera słabych, aby zawstydzić możnych, i nasze marności przemienia wszechmocną mocą w swoje cuda. Oprócz modlitwy – i w każdym dobrym czynie, który chce wybłagać łaski naszego dobrego Pana- oprócz setek wzruszających ekspresji, które wiara podpowiadała w bólach duszy chrześcijan, w kulcie Św. Dominika używało się z wielkim pożytkiem, olej z lampy, która nieustannie jest zapalona pod jego Świętym Wizerunkiem; czasami otrzymane zostały takie same łaski z olejem z obojętniej, jakiej lampy zapalonej pod jakąkolwiek jego reprodukcją. Używano również tak zwane Misure: poświęcone paseczki o dokładnych rozmiarach szerokości i długości sławnego Obrazu z Soriano. Zdarzyły się przypadki kogoś, kto otrzymywał łaski dotykając jakiejkolwiek reprodukcji obrazu Świętego, ktoś innych dotykając chorą część książką, który opisywała cuda Świętego. Jak w innych Sanktuariach, również w Soriano, od początku pojawienia się niebiańskiego Obrazu, zaistniał kult sacre Misure (Święte Rozmiary), które owocowały w dobrach duchowych i to wstążki albo kawałki materiału (bawełna lub len), ucięte według rozmiaru długości i szerokości OBRAZU Św. Dominika i potem pocierane o Obraz Świętego. Na początku te Misure były używane przede wszystkim przez kobiety w błogosławionym stanie; ale po czasie zostały one zakładane przez wszystkie te osoby, które potrzebowały łask. Potwierdzone otrzymane łaski są bardzo liczne. Kto był przepasany Misurą Św. Dominika z Soriano, czuł się chroniony przed każdym niebezpieczeństwem duszy i ciała. Opowiada się również o przypadkach umierających, którzy po nałożeniu paska, odzyskiwali natychmiast zdrowie. Innym skutecznym sposobem, z którego skorzystał Św. Patriarcha by obdarzyć wieloma łaskami swych wiernych, był olejek z lampy która pali się nieustannie pod obrazem Św. Dominika w Soriano. Był rozlewany w małe ampułki albo były używane po prostu kawałki waty zamoczone w olejku, przez ten olej dokonaływało się wiele cudów. To co jest w tym najbardziej niesamowite, że te same efekty można było osiągnąć również z każdym olejkiem z lampy, która była zapalona pod reprodukcjami obrazu z Soriano. Sławni Bollandyści, przekazują nam dwa cuda dokonane w Belgii i potwierdzone procesem kanonicznym przez lokalnych Biskupów. Pierwszy wydarzył się w Awersie dnia 23 grudnia 1632 roku Caterzynie Praet, sparaliżowaną cudownie uleczoną; drugi zaś dokonał się 1 listopada 1634 roku, który uzdrowił Caterinę Van der Vaert, chorą na raka piersi. Fragmenty z książki: Ojciec Antonino Barilaro ŚWIĘTY DOMINIK w Soriano Już od czasu pojawienia się cudownego obrazu św. Dominika, za jego pośrednictwem, oraz za pomocą związanych z nim sakramentaliów, ludzie wypraszają liczne łaski u Boga. W starych kronikach zanotowano 70 przypadków przywrócenia do życia osób umierających lub znajdujących się w stanie śmierci klinicznej, uzdrowienia głuchych, niewidomych, kalekich od urodzenia, Niezliczone były również ozdrowienia ze śmiertelnych chorób. I nie są to bynajmniej legendy – już w XVII w. powołana została bowiem specjalna komisja oceniająca prawdziwość cudownych uzdrowień. Dzięki Obrazowi, na początku XVII w., łaskę wyzdrowienia wyprosił śmiertelnie chory Orazio Mattei – biskup Gerace (dzisiaj Locri). Ciężko chory Francesco Ferrera z Mesyny w 1614 r. odzyskał przed obrazem władzę w nogach i mowę. W cudowny sposób zasklepiła się również potarta oliwą z lampy św. Dominika rozłupana czaszka generała Bernardino Grosso z Neapolu. W 1619 r. powróciła do życia konająca po poronieniu dziecka markiza Felice Caracciolo. Także jej córeczka wróciła do życia. Jeden z najważniejszych cudów wydarzył się jednak w 1620 r. Pewien markiz wraz z żoną modlili się do świętego prosząc go o syna. Pewnej nocy, około święta Matki Bożej Gromnicznej, św. Dominik pojawił się we śnie przeorowi klasztoru w Soriano, polecając mu wysłać wspomnianemu markizowi świecę poświęconą w klasztorze. Przeor spełnił prośbę świętego, a markiz z nadzieją i wdzięcznością przyjął ofiarowany mu dar. Jakież było jego zdziwienie, kiedy w listopadzie następnego roku, jego małżonka – bez problemów, jakie przeżywała podczas poprzednich porodów – powiła mu synka. Co więcej, dwa dni po narodzinach potomka do pokoju gdzie przebywała markiza z maleństwem wpadł piorun. Żywioł zniszczył okno i kawałek podłogi, nie robiąc jednak krzywdy żadnej z obecnych w pokoju osób. Niezwykłej łaski doznał również pewien Polak, Adam Krakowiński. Podczas podróży morskiej z Norwegii do Danii zaskoczyła go groźna burza. Zatopionemu w głęboki sen żeglarzowi przyśnił się wówczas nigdy wcześniej nie widziany obraz św. Dominika. Mężczyzna opowiedział o tym swoim kompanom, którzy uwierzyli we wsparcie świętego. Statek szczęśliwie dobił do brzegu, a Krakowiński – dowiadując się o cudownym obrazie – odbył pielgrzymkę do Soriano i złożył relację z cudu nazywając go „łaską św. Dominika udzieloną spontanicznie bez znania Go i wzywania”. Cudami zasłynęły również kopie świętego obrazu – także ta, którą w 1642 r. przywiózł do krakowskiego klasztoru ss. Dominikanek na Gródku ks. Jan Waxman, profes i przeor konwentu krakowskiego oo. Dominikanów. Pierwszego cudu doznał sam przeor dominikanów, o. Alanus Chodowski, kolejnego – w 1684 r. „utrapiona od czarta” niejaka panna Regina Gniemczołka. Z paraliżu uzdrowiona została „sławetna Katarzyna Więckiewiczowa Wdowa”,a z zadławienia się ością uratowana została inna mieszczka. W starych księgach czytamy również: Roku 1684, dnia 11. Lipca, Sławetna Maryanna Mieszczka Krakowa ofiarowała Syna, którego umarłego porodziła, przed ten Obraz s. Dominika, przyniósłszy go, żywego oglądała y do Chrztu zaniosła, y dano mu Imię Dominik. W opisie cudów odnajdujemy tez jedną interesującą informacje: „Z tego obrazu biorąc miar – ustępować Matronom ciężarnym, aby szczęśliwie mogły rodzić, y doznać łask za pośrednictwem świętego Ojca Dominika, iako osobliwego Patrona, w tey potrzebie”. Żródło: „Cuda i łaski Boże”, hb Obraz św. Dominika z Soriano w kościele MB Śnieżnej „na Gródku” przed renowacją Obraz św. Dominika z Soriano w kościele MB Śnieżnej „na Gródku” po renowacji Świadectwa z archiwum klasztoru „na Gródku” Chciałam siostrom podziękować za wysłanie paska św Dominika. Za wstawiennictwem jego udało nam się wyprosić u Pana dar macierzyństwa. Chciałabym się podzielić tym świadectwem. Otóż po kilku miesięcznych próbach zajścia w ciążę nie udawało się. Byłam zła na Pana Boga, szukałam przyczyny dlaczego jeszcze nie udało się. Wszystko w porządku było ze mną, ale wtedy pomyślałam może coś z mężem, może on nie może mieć potomstwa … Zaczęło się w naszym małżeństwie psuć się choć bardzo kochaliśmy to bardzo pragnęliśmy dziecka. Patrzyłam na pary, znajomych, którzy mieli dzieci z zazdrością i żale do Pana Boga. Wtedy przeczytałam o pasku św Dominika. Napisałam do sióstr i po tygodniu otrzymałam wraz z modlitwa. Pasek nosiłam przez kilka miesięcy a modlitwę odmawialiśmy codziennie wraz z mężem. Międzyczasie udaliśmy się w podróż do Izreala, między innymi do groty mlecznej. Cały pobyt był opatrzony modlitwa o ten szczególny dar. Kilka tygodniu później czułam, że jestem w ciąży. Pierwszy też zrobiłam 8 grudnia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryji. I bez niego czułam, że noszę nowe życie. Tak też się stało wizyta później u lekarza i potwierdzenie, że mały cud nosze pod sercem. Modlitwę odmawialiśmy przesz cały okres ciąży, która przebiegała bez zastrzeżeń i komplikacji. Poród również był bezbolesny i szybki. Mała Antonina przyszła na świat w dniu 6 sierpnia w rocznicę śmierci św Dominika, w samo południe w Anioł Pański o w święto Przemienienia Pańskiego! Ktoś mi powie, że to przypadek nie to cud za sprawą św Dominika. Termin był na 17 sierpnia. Również Maryja to dziecko otacza opieka bo czciliśmy Matkę Boską Famiska i dlatego też ten sierpień miesiąc Maryji. Dzielę się bo wiem, że nasze świadectwo powinno pójść dalej aby dodać otuchy i zaufać Panu Bogu. I powtarzać w każdym czasie Jezu Ufam Tobie. Ty masz plan i na ten plan mamy czekać ufając Tobie Pozdrawiam Celina i Daniel ******************** Chciałabym serdecznie podziękować za modlitwę i pasek św. Dominika. Wierzę, że dzięki modlitwie moje dziecko dziś jest ze mną. Mam na imię Marta i o pasku dowiedziałam się w trakcie pobytu w szpitalu gdy moja ciąża była zagrożona. Miałam kilka guzów na jajniku w tym jeden wielkości 13 cm.. Lekarze podejrzewali nowotwór. Podejrzewali też, że dziecko ma niezwykle rzadką wadę genetyczną- triploidię i ciążę trzeba usunąć. Pasek św. Dominika zamówili mi rodzice i początkowo sceptycznie podchodziłam do tego. Mimo wszystko zaczęłam nosić pasek i modlić się do św. Dominika. Wszystkie podejrzenia lekarzy nie sprawdziły się. Każdego dnia odmawiałam modlitwę i pod koniec ciąży okazało się, że guz zniknął. Lekarza byli zaskoczeni bo wcześniej mówili, że trzeba guza usunąć operacyjnie bo sam nie zniknie. urodziłam zdrową córeczkę i jest moim największym szczęściem. dla mnie to jest cud, że ona jest na świecie. Jeszcze raz bardzo dziękuję za modlitwy. ******************** Pragniemy gorąco podziękować Siostrom za modlitwę. Od ponad dwóch lat staraliśmy się o potomstwo. Pod koniec sierpnia 2017 r. koleżanka Gosia przywiozła nam od Sióstr pasek św. Dominika. Nie wiedziała, że od 6 tygodni jestem w stanie błogosławionym i że ciąża jest zagrożona (to był dzień mojego powrotu ze szpitala). Od razu rozpoczęliśmy z mężem systematyczną modlitwę za przyczyną św. Dominika, jednak do samego paska podeszłam sceptycznie. Po kilkunastu dniach podjęłam decyzję, że będę go nosić i tak było do czasu rozwiązania. Dziś cieszymy się zdrową, śliczną dwumiesięczną Anielką. Również za wstawiennictwem Służebnicy Bożej Magdaleny Marii Epstein uprosiliśmy wielokrotnie pomoc w trudnych sprawach zawodowych i rodzinnych. Za wszystko chwała Bogu miłosiernemu! Bóg zapłać! Dobrze, że jesteście! Karolina z mężem Pawłem ******************** Szczęść Boże. Piszę, aby podzielić się z Siostrami naszym świadectwem. Staraliśmy się z mężem 4 miesiące o dziecko. Niby niedługo, ale dla nas każdy miesiąc był rozczarowaniem. Ponad rok temu będąc w ciąży napisałam do Sióstr z prośbą o wysłanie modlitwy i paska św. Dominika. Byłam wówczas po drugim krwawieniu i po pobycie w szpitalu. Dwa razy prawie straciłam dziecko. Przy drugim krwawieniu o wiele gorszym, kiedy jechałam karetką do szpitala powierzyłam swoje dziecko Bogu. Modliłam się, że oddaję się Jego woli i niech stanie się wedle Jego upodobania. Z diagnozą „poronienie” trafiłam na oddział patologii ciąży, gdzie po wykonaniu badania USG lekarz był w szoku. Powiedział, że serduszko bije. Po powrocie do domu postanowiłam napisać do sióstr z prośbą o pasek i modlitwę. Od tamtego momentu modliliśmy się codziennie z mężem, a ja obwiązywałam co raz większy brzuch paskiem. I tak do 34 tygodnia ciąży. Wtedy na świat przyszedł Antoś. 6 tygodni przed terminem. Poród trwał bardzo długo i był ciężki. Dookoła szyi Antka obwiązana była pępowina Musieliśmy się śpieszyć bo tętno maluszka spadało. Urodziłam naturalnie, Antoś oddychał sam. Mimo tego, że był wcześniakiem nie leżał w inkubatorze, był bardzo silny i dzielny, a za razem taki malutki. Teraz synek ma 11 miesięcy, zaczyna chodzić. Dla nas to cud, że jest z nami. I nadal, kiedy Antek czuje się gorzej, kiedy choruje i ma gorsze dni i kiedy widzę, że cierpi, kładę na niego pasek i modlę się. Wiem, że za wstawiennictwem św. Dominika Bóg okazuje Nam swoją łaskę. Do końca życia będziemy wdzięczni za to co dostaliśmy od Boga. Nigdy nie traćcie wiary. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Agnieszka ******************** Bóg jest wspaniały! Przepraszam, że z podziękowaniami czekałam tak długo, a mianowicie 3,5 roku. Ale zacznę od początku, kilka lat temu poroniłam był to zaśniad groniasty, inaczej nowotwór ciąży, lekarze, znajomi odradzali mi następną ciąże ze względu na komplikacje, żeby się nie powtórzyła historia z zaśniadem. Oczywiście ja również myślałam jak oni, żeby nie ryzykować bo jedne dziecko już mieliśmy – córeczkę. Zaczęliśmy z mężem używać środków antykoncepcyjnych. Ale myśl o jeszcze jednym dziecku gdzieś w mojej głowie była obecna, ale był też paniczny strach. Z pomocą przyszedł mi Pan Jezus posyłając mnie do wspaniałego księdza do spowiedzi. Uświadomił mnie on o szkodliwości antykoncepcji i powiedział jedne zdanie, które przypominam sobie zawsze w trudnych momentach mojego życia: „Komu ufasz lekarzom, czy Panu Bogu”, oczywiście odpowiedź była jedna – Bogu. Od tej pory postanowiliśmy z mężem spróbować. Zaszłam w ciążę, Pan Bóg był dla nas bardzo hojny, ponieważ okazało się, że to bliźniaki. W internecie przeczytałam o pasku św. Dominika, napisałam do Sióstr z prośbą o pasek i otrzymałam. Codziennie się modliłam do św. Dominika, nosiłam pasek powierzając moje bliźniaki Panu Bogu. Nawet wtedy, gdy w 3 miesiącu ciąży zaczęłam krwawić i leżałam w szpitalu wiedziałam, że przecież nic złego nie może się stać. Po 9 miesiącach dzieci urodziły się zdrowo i szczęśliwie, dostały po 10 punktów. Dziś Marysia i Andrzejek mają 3,5 roku, są zdrowi i nieźle rozrabiają. Nie wiem czemu z podziękowaniami czekałam tak długo, ale codziennie pamiętam o Siostrach w swojej modlitwie. Jeszcze raz serdeczne Bóg Zapłać. Niech Was Bóg błogosławi. Monika Modlitwy do św. Dominika wraz z poświęconym paskiem wysyłamy małżeństwom pragnącym polecić się wstawiennictwu św. Dominika. Skorzystaj z poniższego formularza
Pasek dużą część swojego życia poświęcił służbie wojskowej, widząc w niej okazję do zarobku i chwały. Wspomnienia szlachcica obejmują jego udział w wojnie Rzeczpospolitej ze Szwecją (1656r.), kampanii węgierskiej (1657r.), wyprawie do Danii (1658-59r.), wojnie z Moskwą (1660r.) oraz jego przygody jako żołnierza na terenie PromocjeOdzieżObuwieSportAkcesoriaCzapki i kapeluszeTorby i plecakiOkulary przeciwsłoneczneZegarkiPaskiPaski klasycznePaski casualPaski plecioneBiżuteriaPortfele i etuiOkulary blokujące niebieskie światłoKrawaty i akcesoriaChusty i szalikiRękawiczkiMaskiParasoleAkcesoria tech i audioPozostałeDesignerKosmetykiOkazjaOkazjaOkazjaOkazjaOkazjaOkazjaObserwuj swoje ulubione markiBądź na bieżąco z nowościami i zł-5%132,05 zł23">23">139,00 zł-5%23">Pewp1/panass="heWLCX">Pewp1/_zV _0xLoFW u9KIT8 FCIprz uEg2FS _2Pvyxl"> Hanna Krall „Zdążyć przed Panem Bogiem” - reportaż nietypowy. 4914. 1594. 787. 528. 58. Nasze materiały pobrano już 217797582 razy. „Zdążyć przed Panem Bogiem” to książka Hanny Krall opisująca wspomnienia Marka Edelmana, znanego lekarza i dowódcy powstania w getcie warszawskim w 1943 roku, a także uczestnika powstania
GenezaJan Chryzostom Pasek (1636 – 1701) przyszedł na świat w ubogiej rodzinie szlacheckiej z Mazowsza. Jako że był to jeden z najbiedniejszych regionów ówczesnej Polski, przyszły twórca pamiętników szybko podjął decyzję o wstąpieniu do armii, widząc w tym szansę na poprawę swego losu. Po zakończeniu służby żołnierskiej Pasek zaczął prowadzić ziemiańskie życie. Właśnie w tej fazie swej biografii, najpewniej między 1690 a 1696 r., spisał on koleje swego losu, posługując się w tym celu niezwykle popularną w XVII stuleciu konwencją pamiętnikarską. Czas i miejsce akcji Dzieło Paska obejmuje okres od 1655 do 1688 i podzielone jest na dwie główne części – opisującą życie żołnierskie (do 1666) oraz ziemiańskie (do 1688). Opisywane wydarzenia rozgrywają w różnych miejscach. Bohater pamiętników w czasie zagranicznych wojaży udaje się m. in. do Szwecji, Danii oraz Rosji, zaś na terenie Rzeczpospolitej pojawia się m. in. w Warszawie, Wilnie oraz w swym majątku (w którym osiadł) – Olszance. Interpretacja Dzieło Jana Chryzostoma Paska ukazało się drukiem w 1836 r. – wydane przez hrabiego Edwarda Raczyńskiego. Ze względu na niezwykle interesującą stylistykę oraz ciekawy obraz świata bardzo szybko zyskało olbrzymią popularność, stając się nieocenionym źródłem informacji na temat minionej epoki. Bogactwo językowe utworu znajduje odzwierciedlenie w wyraźnym podziale na styl retoryczny oraz potoczny. Właśnie posługując się tym drugim, narrator wprowadza liczne anegdoty oraz humorystyczne wtrącenia, co znacznie ożywia dzieło. Z kolei ukazana wizja świata daleka jest od obiektywizmu, który zastąpiony zostaje indywidualnym spojrzeniem połączonym z fragmentami oceniającymi (np. postrzeganie ucisku chłopów jako czegoś naturalnego, gorąca pochwała Stefana Czarnieckiego itp.). „Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska zawierają nie tylko wartościowe informacje historyczne powiązane z ówczesnym życiem politycznym, ale budują także bogaty i zróżnicowany obraz typowych dla epoki zwyczajów. Co ciekawe, obraz ten często odczytywany jest jako wyidealizowany, upiększony. Wpłynąć na to mógł fakt, iż autor spisywał swe przeżycia z odległej perspektywy czasowej. Dla przyszłych badaczy stały się więc „Pamiętniki” źródłem wiadomości na temat siedemnastowiecznego sarmatyzmu. Warto pamiętać, że wówczas ta formacja kulturowa oceniana była pozytywnie, a łączono ją z honorem, odwagą i patriotyzmem. Dopiero w kolejnym wieku nastąpiło przewartościowanie, zgodnie z którym sarmatyzm nabrał pejoratywnego znaczenia (zacofanie, pieniactwo oraz zanik moralności). Wnikliwym analizom poddawany był także odbijający ówczesne tendencje i mody język dzieła. Z kolei w dobie romantyzmu dzieło Paska stało się inspiracją dla powstania nowego, rdzennie polskiego gatunku – gawędy szlacheckiej (niefabularnego utworu prozatorskiego dotykającego różnorodnej tematyki). „Pamiętniki” tworzą także obraz postaci samego autora. Mimo prób „wygładzania” swego wizerunku, wyłania się on jako zapalczywy awanturnik, człowiek porywczy, rubaszny i niestroniący od pijatyk. Ten niezwykle wyraźny portret szybko rozszerzony został niemal na całą ówczesną szlachtę. Zatem Pasek, być może wbrew swojej woli, położył fundamenty pod sposób, w jaki postrzegana była i jest siedemnastowieczna oraz osiemnastowieczna szlachta. Rozwiń więcej
Przejęto obóz Tatarów, z armatami i całym dobytkiem. Jak opisuje Pasek w namiotach znajdowały się wszystkie wygody, wanny., łaźnie, perfumy, srebrne, wysadzanie kamieniami naczynia. Były tez worki z pieniędzmi, albo rozrzucone w namiotach. Fragment opisuje stacjonowanie wojsk polskich w Danii, w miejscowości Jutland, w 1659 r. Opisana w „Pamiętnikach” wyprawa Paska do Danii miała miejsce w 1658 r. Wtedy to, dla wsparcia duńskiego władcy w boju z wrogą Polsce Szwecją, do skandynawskiego kraju został wysłany oddział pod dowództwem Stefana Czarnieckiego. W składzie tej kompanii znalazł się także narrator dzieła. Co ciekawe, opis pobytu w Danii, który przedstawia narrator, w niewielkiej części poświęcony został działaniom bojowym. O wiele bardziej interesujące okazały się panujące w tym państwie obyczaje. Pasek rozpoczyna swoją opowieść od wyrażenia niepokoju związanego z daleką podróżą, lecz po przybyciu na miejsce bardzo szybko okazuje się, iż na skandynawskiej ziemi polskim żołnierzom niczego nie brakuje. Uwagę opowiadacza zwracają wysoka dostępność różnorodnych potraw oraz otwartość i szacunek, z jakimi witani są przybysze z Rzeczpospolitej. W zdumienie wprawiło Paska wiele obyczajów i zwyczajów panujących w Danii. Wiele miejsca poświęcił on opisowi żyjących tam kobiet, zwracając uwagę na ich urodę (kontrując ją nadmierną białością cery) oraz fakt, że chodzą w drewnianych trzewikach. Dosyć osobliwym zwyczajem było także spanie nago i swobodne rozbieranie się przy gościach, co Dunki uzasadniały poglądem, iż ciało stworzone przez Boga nie powinno być powodem wstydu. Jako nietypowe narratorowi jawiło się ogrzewanie domów rynienkami wypełnionymi żarem (zamiast tradycyjnych, znanych z ojczyzny pieców) oraz powszechne używanie „łóżek szafowych”, co uzasadniał przekonaniem, że w ten sposób radzili sobie ludzie biedniejsi. Jednak i tak przypisywał Duńczykom wielką zamożność, chociaż ci miłowali się w odstręczających dla Polaków i Litwinów podrobach. Z wielkim uznaniem wypowiada się Pasek o duńskich kościołach i kalwińskich duchownych. Budowle znacznie różniły się od tych obecnych w Rzeczpospolitej – były w nich ołtarze i obrazy. Natomiast w czasie nabożeństw kapłani używali łaciny oraz starali się postępować w taki sposób, by nie urazić katolików i akcentować to, co łączy oba miejsca w swoich opowieściach narrator poświęca także przyrodzie. Już na początku nakreśla wspaniały obraz morza, a później przedstawia bogactwo duńskich lasów, które żołnierze poznali w czasie często odbywających się polowań. Wspomina on o regularnych polowaniach na wilki, przez co ich liczebność znacznie spadła. Kiedy w końcu dochodzi do bitwy ze Szwedami, zwycięstwo armii przybyłej z Rzeczpospolitej okazuje się niespodziewanie łatwe. W dużej mierze fakt ten przypisuje Pasek wstawiennictwu Boga, traktując go jako wynagrodzenie cierpień doznanych od Szwedów oraz religijności Polaków. Warto zaznaczyć, że samo natarcie rozpoczęło się błogosławieństwem księdza Piekarskiego, a zakończyło się mszą odprawioną w nieodległym lesie. Nie sposób pominąć tutaj wręcz doskonałej stylistyki opisu pobytu wojsk Rzeczpospolitej w Danii. Pojawia się tutaj charakterystyczne dla „Pamiętników” rozwarstwienie na styl retoryczny i potoczny. Ten pierwszy, chociaż znacznie rzadszy, oddaje kunszt i zdolności autora (widoczne jest to szczególnie w iście poetyckich opisach morza), zaś ten drugi doskonale koresponduje z rzeczywistością wojennej wyprawy – pełnej nie tyle niebezpieczeństw (przynajmniej w tym wypadku), co interesujących i budzących śmiech wydarzeń. Z tego względu narrator przywołuje wiele zabawnych anegdot (np. wyprawa do Ebeltoft w celu odebrania kontrybucji wojennej i pozorny brak znajomości łaciny) oraz wtrąceń. We fragmentach „Pamiętników” poświęconych wyprawie do Danii rzeczywistość wojenna zdaje się schodzić na dalszy plan. Jako o wiele bardziej interesujący jawi się obraz szlachcica – badacza, pamiętnikarza opisującego obcą kulturę z niemałym zdziwieniem, lecz także szacunkiem i otwartością (często szczególnie zabawne mogą wydawać się próby racjonalizowania oraz uzasadniania postępowania Duńczyków). Właśnie z powodu szerokiego ukazania sfery obyczajowej dzieło Jana Chryzostoma Paska jawi się jako szczególnie interesujące – także dzisiaj. Rozwiń więcej Podobne wypracowania do Notatka prasowa z bitwy z Moskwą opisanej przez Paska w „Pamiętnikach”. Hymn jako gatunek literacki. Cechy hymnu. Czesław Miłosz „Zaklęcie” - racjonalizm i klasycyzm w wierszu. Opracowanie. Lew Tołstoj „Anna Karenina” - Prawo człowieka do szczęścia a obowiązek wobec innych. Opracowanie.
Język polski, Barok Poezja Paska należy do nurtu napisał "Pamiętniki" około roku i diariusze zajmowały dość znaczną pozycję w literaturze XVII w. Dzięki bezpośredniemu stosunkowi autorów do przedstawionych faktów są znakomitym źródłem poznania ludzi i obyczajów tamtych część zawiera opis przygód wojennych on w wielu wyprawach opowiada o walkach Czarnieckiego ze Szwedami w Polsce i Danii, o rokoszu Lubomirskiego i o odsieczy Wiednia, którą przedstawił w oparciu o relację jej uczestnika. Przedstawił obraz szlachcica-żołnierza, który walczy dzielnie,ale ambicji do walki dostarcza mu chęć zdobycia łupów, a nie miłość do mówi też o odbytych podróżach zagranicznych, które były wynikiem jego zainteresowań i opisuje też mszę świętą, do której służył ze zbroczonymi krwią wrogów w licznych pojedynki i zwady z jest uczta u pana Jasińskiego, podczas której doszło do pojedynku Paska z Nurzyńskim. Chytry Pasek, który nie chciał walczyć w obozie wojskowym, wyszedł z niego, wiedząc, że rywal dogoni końcu Pasek zabił natręta i odciął rękę jego taki tryb życia znudził mu się i Pasek zapragnął okolicach Krakowa upatrzył sobie kandydatkę na drugiej części opisuje swe zaloty i decydującą rozmowę z ukochaną. Ta część "Pamiętników" zawiera szeroki obraz życia ziemiańskiego i obyczajów szlacheckich. Autor uważa ucisk chłopa za naturalny stan klasę uważa za godną przedstawicielkę prywatne szlachty nacechowane jest troską o dobrobyt i korzyści własne. Z "Pamiętników" wyłania się obraz typowego lubi zabawy,pijaństwo,pojedynki typowe dla ówczesnej szlachty."Pamiętniki" odzwierciedlają obraz ludzi tamtej epoki. Są pisane barwnie, językiem potocznym, wskazującym na gawędziarskie talenty autora. Żródła: teksty nadesłane Serwis matura jest serwisem społecznościowym, publikuje materiały nadesłane przez internautów i nie odpowiada za treść umieszczanych tekstów oraz komentarzy. Serwis matura dokłada wszelkich starań, aby weryfikować nadsyłane materiały oraz dbać o ich zgodność z polskim prawem. Ebooki edukacyjne Dobre wypracowania Jak samodzielnie pisać wypracowania i otrzymywać z nich wysokie oceny bez większego wysiłku? Jak zdać egzamin? Poznaj metody i sztuczki, aby bezstresowo i zawsze pozytywnie zdać każdy egzamin! Szybka nauka 93 specjalne ćwiczenia, dzięki którym nauka nie będzie sprawiać Ci problemów

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Danii. Wikiprojekt Polityka. Dania jest monarchią konstytucyjną z unikameralnym parlamentem. Rząd Danii (Rada Ministrów) jest kierowany przez premiera. Gabinet i premier są odpowiedzialni za swoje decyzje przed parlamentem. Premier, wraz ze swoimi ministrami, zostaje zaprzysiężony przez duńskiego monarchę.

á â ă ä ç č ď đ é ë ě í î ľ ĺ ň ô ő ö ŕ ř ş š ţ ť ů ú ű ü ý ž ® € ß Á Â Ă Ä Ç Č Ď Đ É Ë Ě Í Î Ľ Ĺ Ň Ô Ő Ö Ŕ Ř Ş Š Ţ Ť Ů Ú Ű Ü Ý Ž © § µ Form of Work Publikacje dydaktyczne (5) Publikacje popularnonaukowe (2) Literatura faktu, eseje, publicystyka (1) Branch Wypożyczalnia dla Dorosłych (14) Czytelnia dla Dorosłych (4) Filia Nr 1 Międzychód (16) Author Sienkiewicz Henryk (1846-1916) (6) Fredro Aleksander (1793-1876) (4) Mickiewicz Adam (1798-1855) (4) Szymańska Ewa. Bo trzeba żyć (3) Białecki Michał (1967- ) (2) Kosin Renata. Siostry jutrzenki (2) Pasek Jan Chryzostom (ok. 1636-1701) (2) Popławska Anna (filolog) (2) Szymańska Ewa (pisarka) (2) Świętek Edyta (1975- ) (2) Świętek Edyta. Niepołomice (2) Adamus Ludwikowska Jolanta (1) Jagła Mieczysław Janusz (1) KAW. Dzieje narodu i państwa polskiego (1) Kaleta Jolanta Maria. Wojna i miłość (1) Konarski Szymon (1808-1839) (1) Kosin Renata. Siostry Jutrzenki (1) Kowalska Agnieszka (tłumacz) (1) Kuchowicz Zbigniew (1927-1991) (1) Mickiewicz Adam (1798-1855). Autor (1) Mirek Krystyna (filolog) (1) Mirek Krystyna (filolog). Saga dworska (1) Niemcewicz Julian Ursyn (1758-1841) (1) Niezabitowska Małgorzata (1948- ) (1) Nurowska Maria (1944- ) (1) Orzeszkowa Eliza (1841-1910) (1) Pyle Howard (1853-1911) (1) Sadkowski Elżbieta Anna (1) Sucheni-Grabowska Anna (1) Szymanowska Zofia (1898-1946) (1) Zabłocki Franciszek (1752-1821) (1) Łoziński Władysław (1843-1913) (1) Audience Group Szkoły ponadgimnazjalne (1) Demographic Group Literatura amerykańska (2) Subject Potop szwedzki (1655-1660) (6) Aleksandra Billewiczówna (5) Wojny napoleońskie (1803-1815) (4) Trudne sytuacje życiowe (3) II wojna światowa (1939-1945) (2) Pasek, Jan Chryzostom (2) Powstanie styczniowe (1863-1864) (2) Bitwa pod Chocimiem (1673) (1) Dramat (gatunek literacki) (1) Guwernantki i guwernerzy (1) I wojna światowa (1914-1918) (1) Konarski, Szymon (1894-1981) (1) Kultura życia codziennego (1) Michał Korybut Wiśniowiecki (1) Niemcewicz, Julian Ursyn (1) Oblężenie Kamieńca Podolskiego (1672) (1) Pasek, Jan Chryzostom (ca 1636-1701) (1) Powstanie styczniowe (1863) (1) Relacje międzyludzkie (1) Rokosz Lubomirskiego (1665-1666) (1) Wojna polsko-moskiewska (1654-1667) (1) Wojny polsko-tureckie (1619-1699) (1) Subject: work Naród - tożsamość - kultura (1) Szlachta polska i jej dziedzictwo (1) Subject: place Soplicowo (miejsce fikcyjne) (4) Podlasie (kraina historyczna) (2) Galicja (kraina historyczna) (1) Kresy wschodnie Rzeczypospolitej (1) Kwilcz (woj. wielkopolskie, pow. międzychodzki, gm. Kwilcz ; okolice) (1) Międzychód (woj. wielkopolskie ; okolice) (1) Międzychód (woj. wielkopolskie, pow. Międzychód ; okręg) (1) Niepołomice (woj. małopolskie, pow. wielicki, gm. Niepołomice) (1) Nottingham (Wielka Brytania) (1) Podlasie (Polska ; kraina historyczna) (1) Sherwood (Wielka Brytania ; las) (1) Genre/Form Dramat (gatunek literacki) (4) Lektura z opracowaniem (3) Pamiętniki i wspomnienia (2) Materiały pomocnicze dla szkół (1) Wydawnictwa popularne (1) Domain Edukacja i pedagogika (5) Rodzina, relacje międzyludzkie (1) This item is available in 2 branches. Expand the list to see details. All copies are currently on loan: sygn. POWIEŚĆ WOJENNA (1 egz.) All copies are currently on loan: sygn. (1 egz.) Biblioteka nieczynna do This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. 82-3 (1 egz.) This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (5 egz.) This item is available in 2 branches. Expand the list to see details. All copies are currently on loan: sygn. POWIEŚĆ WOJENNA (1 egz.) All copies are currently on loan: sygn. (1 egz.) Biblioteka nieczynna do This item is available in 5 branches. Expand the list to see details. This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. 929 (1 egz.) This item is available in 3 branches. Expand the list to see details. There are copies available to loan: sygn. (1 egz.) There are copies available to loan: sygn. (1 egz.) Biblioteka nieczynna do There are copies available to loan: sygn. (1 egz.) This item is available in 5 branches. Expand the list to see details. This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. L (2 egz.) This item is available in 3 branches. Expand the list to see details. There are copies available to loan: sygn. (1 egz.) All copies are currently on loan: sygn. (1 egz.) There are copies available to loan: sygn. (1 egz.) This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. 32 (1 egz.) Biblioteka nieczynna do This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. 39 (1 egz.) This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. 78 (1 egz.) Biblioteka nieczynna do This item is available in 3 branches. Expand the list to see details. There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (1 egz.) Biblioteka nieczynna do There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (1 egz.) There are copies available to loan: sygn. 94(438) (1 egz.) This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (1 egz.) This item is available in 2 branches. Expand the list to see details. There are copies available to loan: sygn. L (1 egz.) There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (1 egz.) This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (3 egz.) Biblioteka nieczynna do This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (3 egz.) This item is available in one branch. Expand information to see details. There are copies available to loan: sygn. LEKTURY (1 egz.) The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details. Do not show it again
Grudzień. 24.12.2023 – Wigilia*; 31.12.2023 – Sylwester. * Banki i niektóre urzędy mogą być zamknięte. Możliwe krótkie godziny pracy. W tej krótkiej publikacji podaliśmy daty świąt w Danii w 2023 roku. Mamy nadzieję, że informacje były dla Ciebie przydatne. Nie zapomnij podzielić się wpisem ze znajomymi!
Jan Chryzostom Pasek to jeden z największych polskich twórców-sarmatów, autor najbardziej interesującego pamiętnika doby staropolskiej. Bujny temperament i awanturnicze usposobienie wpłynęły znacząco na burzliwe koleje życia pisarza. Gwałtowny, a nawet okrutny, ustawicznie pojedynkujący się i procesujący szlachcic potrafił jednak być towarzyski i bawić słuchaczy opowieściami o swoich wojennych przygodach. Wykazywał się wówczas niezrównanym talentem gawędziarskim i wybornym dowcipem. Cechy te stały się największym atutem spisywanych przez niego pod koniec życia pamiętników. Pasek przedstawia swoje wspomnienia niezwykle barwnie, z olbrzymią werwą i humorem, ukazując je na tle wypadków historycznych, w których brał udział. Dzięki temu Pamiętniki są nie tylko bogatą i wciągającą biografią szlachcica, lecz stanowią także w dużej mierze wiarygodny obraz ówczesnej Polski. A. Brückner doceniając gawędziarskie umiejętności Paska, tak pisał o jego dziele:Niememu przedtem wiekowi siedemnastemu on pierwszy jakby język rozwiązał. Literatura siedemnastego wieku nie zostawiła żadnej powieści realistycznej; jeszcze i za granicą nie przyszedł na nią czas […] tę powieść zastąpił nam pamiętnik Paska […] Utwór ten, wkrótce po ukazaniu się w 1836 r., zdobył wśród czytelników olbrzymią popularność. Dzieło Paska odegrało także istotną rolę w historii literatury, przyczyniając się do rozwoju gatunku powieściowego i stając się źródłem pisarskiej inspiracji w literaturze XIX i XX Chryzostom Pasek - życiorys Jan Chryzostom Pasek urodził się około 1636 r. w okolicach Rawy Mazowieckiej w rodzinie szlacheckiej herbu Doliwa. Pochodził z drobnej szlachty, która utrzymywała się z dzierżaw. Nieznany jest nam młodzieńczy okres życia pisarza. Całą resztę znamy z jego jedynego, opartego w dużej mierze na własnych przeżyciach, dzieła – Pamiętnikach. Lata wczesnej młodości pozostają tajemnicą, bowiem nie zachowały się początkowe karty pamiętnika. Jak sam Pasek wyznaje, kształcił się w kolegium jezuickim w Rawie. Wiadomo, że wcześnie znalazł się w wojsku i w latach 1656-1666 służył pod komendą Stefana Czarneckiego. Walczył ze Szwedami, Węgrami, Moskwą, uczestniczył także w wyprawie Czarneckiego do Danii. Podczas rokoszu Lubomirskiego opowiedział się po stronie króla, mimo że był wrogo nastawiony do Francuzów, a w szczególności do Marii Ludwiki i jej otoczenia. Do ważniejszych wydarzeń w życiu Paska należał także udział w elekcjach Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Augusta II oraz dowodzenie podjazdem pospolitego ruszenia przeciwko Turkom. W rodzinne strony powrócił Pasek w roku 1667, ożenił się wówczas z wdową Anną z Remiszewskich Łącką, matką sześciorga dzieci. Własnego potomstwa pisarz nie doczekał się. Osiadł na wsi w Krakowskiem i wiódł odtąd żywot ziemiański, utrzymując się z dzierżawienia wsi i dożywocia żony. Nie należy jednak sądzić, że było to życie spokojne – Pasek był znanym pieniaczem i awanturnikiem, procesował się, między innymi, z właścicielami dzierżawionych dóbr. Za pogwałcenie spokoju publicznego (pobicie szlachcica, najazd na dwór) pięciokrotnie skazano go na banicję, a roku 1700 także na infamię (utratę czci i dobrego imienia). I. Chrzanowski, znawca literatury staropolskiej, tak krytycznie wypowiadał się o Pasku:Bo też był to człowiek żywy i ruchliwy, porywczy i gwałtowny, w gorącej wodzie kąpany; wesoły, jowialny, gadatliwy, pełen animuszu rycerskiego i fantazji, ale o głowie ciasnej i sercu małym; pieniacz, chciwy grosza i procesujący się o byle co po całych latach, choćby o jedną głupią krowę; do tego pijak, awanturnik, zawadiaka, kłótnik. Nie cieszył się więc Pasek dobrą opinią, inaczej stało się jednak z jego dziełem. Spisane u schyłku burzliwego życia pamiętniki (gdy kończył pracę nad nimi, dobiegał już prawdopodobnie sześćdziesiątki). Współcześnie Pamiętniki znane były jedynie w rękopisie i do naszych czasów zachowały się w XVIII-wiecznym odpisie. Z tej uszkodzonej (nie zachowało się pięćdziesiąt początkowych kart) kopii wydał je w 1836 r. Edward Raczyński. Po ogłoszeniu drukiem odegrały Pamiętniki niezwykłą rolę. Początkowo pojawiły się nawet głosy, że jest to wielka mistyfikacja literacka – dzieło świetnego współczesnego pisarza, któremu udało się tak zręcznie naśladować styl barkowy. Pamiętniki wzbudziły zachwyt polskich twórców: Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego, Kraszewskiego, Sienkiewicza, szczególne znaczenie miały zwłaszcza dla rozwoju powieści historycznej. Utwór Paska przełożono na wiele języków 1. Stanisław Cynarski, Sarmatyzm – ideologia i styl życia, [w:] Polska XVII wieku. Państwo – społeczeństwo – kultura, pod red. J. Tazbira, Wiedza Powszechna, Warszawa 1969. 2. Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Ossolineum, Wrocław 1998 (hasło:pamiętnik). 3. Czesław Hernas, Barok, wyd. 5, PWN, Warszawa 1998. 4. O języku i stylu „Pamiętników” Jana Chryzostoma Paska, pod red. H. Rybickiej-Nowackiej, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1989. 5. Jadwiga Rytel, „Pamiętniki” Paska na tle pamiętnikarstwa staropolskiego, w serii: „Studia Staropolskie”, t. 11, Wrocław serwisu: Pamiętniki - streszczenie Streszczenie całości Streszczenie ważniejszych fragmentów Pamiętniki - opracowanie Pamiętnik jako gatunek Portret szlachcica w Pamiętnikach Paska Język Pamiętników Paska
Streszczenie całości. Zgodnie z kolejami losów autora jego Pamiętniki dzielą się na dwie części: pierwsza obejmuje wydarzenia z lat 1655-1666 i dotyczy przygód wojennych, druga (lata 1667-1688) opisuje życie ziemiańskie. Pamiętnik nie dochował się jednak w całości, jedyny odpis, jaki dotrwał do XIX w., pozbawiony jest początku

W 1658 r. Jan Chryzostom Pasek przebywał w Danii. W trzecim rozdziale swoich pamiętników opisuje wyjazd z Polski i rozterki z tym faktem związane. Zarówno on, jak i jego towarzysze, nie są pewni, czy to nie za długa wyprawa i czy nie będą zbyt tęsknić. Owszem, Pasek opisuje, jak po opuszczeniu Międzyrzecza tęskno się ekipie zrobiło za krajem, jednak nie trwało to długo. Ruszają więc w dalszą drogę. Przemierzając kolejne miasta i wsie, nie mogą narzekać na brak jedzenia i picia. Postoje są zorganizowane tak, aby wojakom niczego nie brakowało. Dalej, Pasek opisuje tradycje oraz zwyczaje panujące w Danii. Ocenia tamtejsze kobiety jako ładne, ale „zbyt białe”. Zaznacza, że są skłonne do zalotów i bardzo konsekwentne – jeśli kogoś pokochają, są gotowe iść za nim nawet na koniec świata. Dziwią Paska zwyczaje duńskie – spanie w „szafach”, czyli rozsuwanych łóżkach i to bez żadnego ubrania. Dla niego jest to zwyczaj, który nie przystaje cywilizowanym ludziom. Zastanawia go także kościelny zwyczaj zasłaniania sobie chustkami oczu podczas nabożeństwa. Kiedy pyta z jakiej to przyczyny, nikt nie jest w stanie dać mu jasnej odpowiedzi. Pamiętnikarza zajmuje też opis fauny oraz flory tamtejszych lasów. Jest tam wiele zwierzyny, jednak odczuwa brak wilków oraz kuropatw. Wilki są przez tamtejszą ludność regularnie wybijane, jeśli tylko pojawią się w okolicy. Brak kuropatw natomiast wyjaśnia następująco: „Kuropatw zaś nie masz z tej racyjej, że to jest głupie: przelęknąwszy się lada czego, to padnie i na morzu i utonie.” Przytacza także obozową sytuację, kiedy to zabiedzone kobiety prosiły żołnierzy o kawałek chleba, oferując w zamian szycie koszul. Ich mężowie, którzy byli z natury podejrzliwi, robili się łagodniejsi, kiedy też dostawali kilka sucharów. Dalej następuje opis bitwy ze Szwedami, poprzedzony patetyczną przemową i błogosławieństwem księdza Piekarskiego. Według Paska modlitwa ma niesłychaną moc. Doskonałym przykładem może być opis szyków, w których śpiewano religijne pieśni. Ostały się one cało, w przeciwieństwie do tych milczących – tam wojna zebrała krwawe żniwo. Koniec końców Szwedzi kapitulują. Pasek opisuje jeszcze wysadzenie wieży oraz odtwarza przemowę św. Piotra, który nie chce wpuścić wojsk nieprzyjacielskich do nieba, ganiąc ich za złe traktowanie Polaków, występność i zdradę. Jesteśmy również świadkami, jak to Pasek złapawszy jeńca, zastanawia się z towarzyszami, który z nich ma go uśmiercić. Wszyscy chcą się kulturalnie wyręczać w tym działaniu. Pasek zdaje się nie dostrzegać grozy w owym targowaniu się, ani w praktycznym myśleniu kompana, aby przed egzekucją zdjąć nieszczęśnikowi szaty, by się nie poplamiły krwią, gdyż są bardzo ładne. Fragment dotyczący wyprawy do Danii charakteryzuje się sporą dawkę humoru. Widzimy, że Pasek patrzy na zdarzenia z dystansem i nie waha się ironicznie komentować nawet niezbyt radosnych wydarzeń. Jego obserwacje nie są przesadnie głębokie, dostrzegamy, że stara się przede wszystkim znaleźć wrażliwy punkt oponenta i wetknąć weń szpileczkę. Nie robi tego jednak z przyrodzonej złośliwości, ale z przekornego usposobienia, które czasem daje się we znaki nie tylko wrogom, ale i kompanom. Lubuje się w makaronizmach, szczególnie łacińskich, potrafi w jednym zdaniu użyć nawet kilku. Stosuje także szyk przestawny. W swoim gawędziarskim monologu przytacza zdania innych osób, zdarzają się także dłuższe wtrącenia, jak błogosławieństwo księdza jezuity dawane wojakom przed wyprawą na wroga.

Raenie SEAN Punk Rock skórzane pasy dla kobiet czarny łańcuch kawy trzpień żeński pasek na klamrę Streetwear pas Cinto 107cm,Kupuj od sprzedawców w Chinach i na całym świecie. Ciesz się bezpłatną wysyłką, wyprzedażami, łatwymi zwrotami i ochroną kupujących!

Pamiętniki polskiego sarmaty, uczestnika wielu wypraw wojennych i ziemianina Jana Chryzostoma Paska należą do kanonu polskiej literatury barokowej. Treścią pierwszej części pamiętników są barwne przygody autora w czasie wojen Rzeczypospolitej szlacheckiej ze Szwecją (1656), Siedmiogrodem (1657), Moskwą (1660) czy podczas wyprawy wojsk polskich do Danii (1658–1659). Druga część wspomnień Paska obejmuje lata 1667–1688, w czasie których autor prowadził żywot ziemianina, pisał wiersze, spisywał przyśpiewki czy uroczyste mowy. Z gawędziarskiej, pełnej humoru, makaronizmów i rubasznego słownictwa narracji Pamiętników wyłania się obraz obyczajów, zajęć i mentalności polskiej szlachty siedemnastowiecznej. Pamiętniki są równocześnie bezcennym źródłem wiedzy o języku sarmatów, źródłem z którego czerpało wielu późniejszych pisarzy, między innymi Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Henryk Sienkiewicz. Lektura dla szkół średnich
rAdC.
  • 0ayf59f73r.pages.dev/85
  • 0ayf59f73r.pages.dev/49
  • 0ayf59f73r.pages.dev/15
  • 0ayf59f73r.pages.dev/94
  • 0ayf59f73r.pages.dev/92
  • 0ayf59f73r.pages.dev/19
  • 0ayf59f73r.pages.dev/52
  • 0ayf59f73r.pages.dev/62

    • pan pasek w danii